[นิยายชาย-หญิง] เหลือให้ท่านเพียงป้ายวิญญาณ (2 เล่มจบ)

คำโปรย

ชาติที่แล้วถานกุ้ยฮวาตายอนาถยิ่งนัก  ชีวิตรักของนางก็อนาถไม่แพ้กัน

นางเป็นพระชายาของชินหวางจางอี้คุน

แม้การแต่งงานจะช่วยนางให้รอดพ้นจากหน้าที่ซึ่งนำพาความตายมาให้

แต่ก็เป็นการขัดวาสนา ทำให้ชินหวางไม่ได้แต่งงานกับคนที่เขารัก

ตั้งแต่เข้าพิธีแต่งงานสาบานต่อฟ้าดินกันมา

ถานกุ้ยฮวาก็ใช้ชีวิตแต่ละวันในวังหลุนเฉินอย่างโดดเดี่ยวเดียวดาย

ยามหมดสิ้นวาสนา นางได้ไปเดินอยู่บนสะพานไน่เหอในปรโลก

ว่ากันว่าผู้ใดได้กลับชาติไปเกิดต้องดื่มน้ำแกงของยายเมิ่ง

บุญคุณความแค้นในชาติก่อนจำต้องลืมเลือนให้หมดสิ้น

ถานกุ้ยฮวาก็ต้องดื่มน้ำแกงเช่นกัน

หากชินหวางจางอี้คุนไม่ใช่ทายาทคนสุดท้ายของท่านผู้เฒ่า

ท่านผู้เฒ่าให้ถานกุ้ยฮวาเลือกว่าจะกลับชาติไปแก้ไขความผิด

หรือดื่มน้ำแกงเพื่อลืมเลือนความอาลัยอาวรณ์

ชาติใหม่นี้ไม่ได้มีเพื่อสานความรักของนางกับชินหวาง

แต่มีเพื่อสะบั้นวาสนาของเขาและนางให้ขาดสิ้น

ถานกุ้ยฮวาทราบดี... หากเลือกกลับไปเกิด ความตายก็ยังรอนางอยู่เช่นเดิม

แต่เพื่อชดใช้ความผิด ให้เขาได้แต่งงานกับคนรัก...

แม้นตนจะเหลือเพียงป้ายวิญญาณก็ย่อมได้